Eerst verstomt het spreken
uiterlijke stilte treedt in
weerspiegeld in de rust
van het omringende landschap
weids en open, zo grenzeloos bijkans
als het universum.
Dat lijkt hier nooit ver weg.
Retraite is begonnen
met zijn rustige regelmaat van
zitten, lopen, zitten, eten,
zitten, lopen, zitten, werken,
zitten, lopen, zitten, rusten,
zitten……
Zonder hokjes, kaders, houvast,
anders dan dat ritme
verstilt geleidelijk het denken,
opent zich de geest.
Nooit ver weg, maar
onbereikbaar voor de grijpgrage handjes
van mijn wil
alles stil
ook in beweging…..
Wat gun ik dit onze tijd
in welke vorm ook:
deze dimensie weer te kunnen ervaren
en van daaruit gevoed
anders horend, kijkend, voelend,
proevend, ruikend en lopend
onze prachtige wereld,
ons kostbare leven,
als nieuw tegemoet te treden
keer op keer.
Wat een mooie tekst. Alleen het lezen al geeft rust.
Dank je wel, Sietze!
Prachtig.
_/\_ _/\_ _/\_
wauw jij voelt dit al voor de sesshin?
ik voel me al gezegend als ik me erna zo voel.
Mooi Lilian, prachtig verwoord en fijn dat die ervaringen je zijn toegevallen.
Warme groet
Nee hoor Miek, ik ook na sesshin – ben net terug 🙂
maar het was indrukwekkend, Rohatsu bij Noorder Poort.
Dank je wel!