Ont-dekken

“We denken dat we elkaar al kennen. Maar we moeten elkaar nog ontdekken”. Dat was zo’n mooie uitspraak in het TV-interview met de boeddhistisch geestelijk verzorger, Cuong Lu. Van oorsprong Vietnamees, monnik en, zoals hij zelf zei, een mislukkeling. Na zestien jaar keihard zijn best gedaan te hebben om een goede monnik te worden had hij het, gedesillusioneerd over zijn eigen onvermogen, opgegeven. Hij kreeg een vriendin die in hem geloofde. En toen, op een nacht, ontdekte hij wat hij werkelijk was. Nu helpt hij gedetineerden zichzelf leren kennen, door gevoelig te zijn voor hun mens-zijn naast hun daderschap. Hij ont-dekt wat er allemaal nog meer in die mens schuilt. Omdat hij de lagen van de ideeën en beelden die je kunt hebben bij een veroordeelde wegneemt door er doorheen te kijken. Dat kan hij, omdat hij dat ook bij zichzelf heeft gedaan. Hij dacht dat hij zichzelf al kende. Maar hij moest zichzelf nog ontdekken. Met het wegvallen van de laag van het beeld van de mislukte monnik, ont-dekte hij dat wat het ‘Ware Zelf’ wordt genoemd. Van daaruit kan hij iedere keer opnieuw kijken, en zichzelf en de ander ont-dekken.

Zijn uitspraak raakte me, als een mooi voorbeeld van hoe dingen kunnen samenvallen. Ik had net, traditiegetrouw èn corona-proof, Oud en Nieuw samen met vrienden gevierd. Ons gebruik is om voor het nieuwe jaar niet een goed voornemen, maar een motto te kiezen. Goede voornemens verdwijnen meestal na enkele weken in de vergetelheid, omdat het betekent dat je iets moet laten of juist iets nieuws moet aanleren; dat is ingewikkeld. Een motto zet je leven, denken en doen als het ware in het licht daarvan, waardoor je er op een andere manier naar gaat kijken; en dan kan het zomaar ineens ook anders gaan. Daar hoef je eigenlijk niet eens iets bijzonders voor te doen.

Dus in de loop van de avond, ruim voor twaalf uur, vertellen we elkaar hoe het ons met ons motto is vergaan, en kiezen vervolgens een nieuw. Dat zijn mooie, boeiende en soms hilarische gesprekken, omdat je in het licht van je motto zo in de loop van het jaar van alles, dus ook maffe dingen, over jezelf en je leven ont-dekt. En vanuit die ervaringen komt vaak heel logisch het volgende motto vanzelf voort.

Mijn achterliggende jaar werd sterk gekenmerkt door de grote verandering van mijn werk, als vestiginghouder, zenleraar en coach bij Zen.nl Eindhoven. Wat begon met ‘minder werken’ en ‘ruimte maken voor anderen’ mondde uiteindelijk uit in een geheel stoppen. Bij dat geleidelijk steeds verdergaande proces van afscheid nemen kwam in de laatste week van het jaar nog het afscheid van de mij zeer dierbare Wim Verschuren, inspirator en mede-oprichter van ZIN in Vught. Het was een proces dat – zo realiseerde ik me op een gegeven moment – was begonnen met de verkoop van mijn huis medio 2019, en dat gaandeweg bleek te gaan over afscheid nemen van mijn oude leven, en ruimte maken voor iets nieuws; zonder te weten wat dat nieuwe dan zou gaan inhouden. Waar ik eerst nog dacht dat een overgang geleidelijk zou verlopen over een aantal jaren, bleek het nodig helemaal terug te gaan naar nul. En dan maar te ontdekken wat er gebeurt, zonder mezelf klem te zetten in allerlei ideeën, beelden of doelen. Stap voor stap een weg te gaan die niet uitgetekend ligt.

Vandaar dat mijn motto voor het komende jaar ‘ont-dekken’ is. Ontdekken in de zin van ‘verkennen’, exploreren – van de wereld om me heen, de breedte in. Maar ook ontdekken in de zin ‘van ont-dekken’: de lagen van ideeën, denkbeelden, vaste patronen en conditioneringen laten wegglijden en zien wat zich dan toont – de diepte in. Onderzoeken en het goede behouden om mee te nemen in het pionieren op onbekend terrein. Wim Verschuren leerde me onder andere dat je daar nooit te oud voor bent. De Vietnamese monnik, Cuong Lu, herinnerde me eraan hoeveel er te ontdekken valt als je blijft kijken. En dat we daarin nooit alleen, maar juist altijd al-een zijn.

7 antwoorden op “Ont-dekken”

  1. Hoi Lilian Daishin,

    Ik ben er weer en jij gaat… Altijd al-een… _/|\_
    Wens je mooie en waardevolle ontdekkingen toe en hoop je toch ook live ergens weer te treffen!

    Alle goeds

Laat een antwoord achter aan Dory Abrahamse Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *