Simpel?

Eenvoud is allesbehalve simpel. Dat blijkt al uit het stukje op de homepage: hoe niet simpel het is om er iets over te schrijven. Om te herkennen wanneer eenvoud er – ineens – is.

Het begint al als je het toepast op spullen in je huis. Ik wilde de inrichting van mijn woonkamer vereenvoudigen. In elk geval minder spullen. Maar bij inspectie van wat er dan nu weg kan loop ik tegen allerlei gehechtheden aan. Want ik ben al jaren aan het opruimen, telkens weer een beetje meer. Dus wat er nu nog over is, is datgene wat al die opruimwoedes heeft overleefd. En dat heeft een reden. Die spullen, die boeken, die meubels, foto’s, kunstwerken, hebben zoveel betekenis voor me dat ik er gevoelsmatig nog steeds geen afstand van kan doen. In elke opruimronde verdwijnt er telkens wel weer wat, ook van wat al jaren met me mee gaat. Maar het is telkens minder dan de vorige keer. Zo ook nu weer.

De eenvoud die ik nastreef in mijn inrichting wordt steeds moeilijker te realiseren. Tenminste, als ik mijn gevoel niet negeer. De laatste keer, recent, bleek het ook te kunnen door verandering in kleuren in mijn interieur – met eenvoudige middelen. En verhangen of verplaatsen van spullen. Zo verandert mijn kijk op eenvoud in mijn interieur al doende ook.