rede

vandaag geen volzinnen

maar wat hortend en stotend

een overpeinzing

die in zijn eerste woorden nog niet weet

waar hij naar toe zal gaan

mijn vingers volgt op het toetsenbord

wel voelt dat het gaat over verschil

tussen wijsheid en redelijkheid

maar nog niet zo helder wat te zeggen

behalve dat redelijkheid niet raakt

niets doet in mijn hart

zoals een dwarrelend blad, een vogel

een snorrende kat

of de schoolklas met kindertjes

in hun groene hesjes op weg terug

van gymzaal naar school

zo herkenbaar in hun voorbijgaand gesnater

zo lief

daar wil je toch

zonder morren

een wereld voor redden

wat is het

dat redelijkheid niet raakt

met al zijn kracht van argumenten

in mooie, goedverzorgde zinnen

zijn  doel volstrekt voorbij schiet

de glimlach van een wijze

die “Ah!” zegt, of mijn naam

of “zullen we dit samen doen?”

bijvoorbeeld

geen moeite kent

mij te bereiken

geef geen antwoord

op mijn vraag

laat me de leegte

van mijn overpeinzing

peins met me mee

in korte, onaffe zinnen

verwonderd

over zoveel kracht

van geen argument

kunnen we elkaar vinden

in de glans van onze ogen

de sprankel van onze glimlach

de warmte van ons hart

ook als wij ons niet kennen

3 antwoorden op “rede”

  1. Ik zie redelijkheid niet als rationeel.

    Meer als ik luister naar je.

    En in alle redelijkheid kan ik meegaan in je betoog.

    Ik probeer mijn hele leven al een redelijk mens te zijn.

    En hoop dat het een beetje gelukt is.

    Wie weet?…….

Laat een antwoord achter aan Leonie Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *