De duif die ik
de laatste dagen flink
hoor koeren
wekt bij mij
dat gevoel van
altijd begin
februari
dat ik de bollen
wel de grond
uit wil kijken
alleen hoeft dat
nu niet want
overal waar ik ze
geplant heb
laten ze hun neuzen
al zien
en niet zo’n klein
beetje ook
net als de scheefbloem
waarvan de witte
bloempjes bijna
openbarsten
en de knoppen in
de wintergroene
clematis armandii Apple Blossom
alleen de naam al
doet je watertanden
hoe zou die er
uit zien
want ik heb hem
nog nooit eerder
in mijn tuin gehad
de natuur begint weer
wakker te worden
ook ikzelf kom
uit mijn winterslaap
merk dat er
nieuwe energie is en
opborrelen van
creatieve ideeën
maar er kan nog
een hele winter komen
het is nog geen tijd
van volop groeien en
tot bloei komen
het mooie van natuur
is dat zij vanzelf
weer stopt met
groeien
als de kou plots terugkomt
ze wacht gewoon
even
bollen staan
weer stil en
de duif houdt zich
weer schuil
en ook ik
vertraag
want al zou ik
de vaart erin houden
de wereld komt toch
niet mee
en dan blijf ik hier
nog maar wat
langer zitten
de energie ten
goede komend aan
de rijping van een idee
zodat het
als de kou echt
het land uit is
klaar is om
uit de knop
te komen
intussen genieten
van de
belofte.