Eenvoud is
ook gewoon
liefde
voor dit leven
in al zijn
verschijningen
met zijn
stormen en
hagelstenen
zo groot als
golfballen
en de weerman
die verklaart hoe
ze zo groot kunnen
worden maar
wat doet dat
af aan het wonderlijke
van die
knotsen van
ijsballen
die zo maar
uit de lucht
komen vallen
en aan de
vernietigingskracht
die de natuur
op ons los laat
zonder onderscheid
des persoons
en waar wij
ook niets tegen
kunnen beginnen
de grote linde
waar na zo’n
driehonderd
jaar zo’n beetje
de helft
vanaf gerukt
wordt en toch,
ja toch, is er
misschien nog
hoop dat hij het
redt, met goede
zorg en
veel
liefde
omdat ook zijn
leven
zo de
moeite
waard
is.
Bijzonder om de liefde te verbinden met extreme weersomstandigheden die nu veel meer voorkomen dan vroeger door het ingrijpen van de verderfelijk om zich heen grijpende mens. De linde denkt er zich het zijne/hare van.
Mooi verwoord Lilan .
Al heeft de natuur het altijd laatste woord !
❤️