Eindig-loos-heid

De grootste veranderingen

in mijn leven

komen niet

door veranderende

omstandigheden

maar eerder door,

soms slechts een

minieme,

verschuiving

in mijn geest

een ingeving of

zo maar een

andere gedachte

dan er tot nu toe

is geweest, een

zelf-verzonnen woord

of iets dat

eigenlijk

heel vanzelfsprekend

is maar pas nu

echt lijkt door te dringen

zoals de eindigheid

van alles

aangekondigd door

de dood van een

naaste

of van een liefde

al lijkt dat soms maar zo

omdat de persoon

wel uit je leven verdwijnt

maar niet het gevoel

uit je hart

kortom,

waar gaat dat over

eindigheid

maar ja, ook bij mij

loopt het af

onherroepelijk

dit lichaam

al trekt mijn

geest zich daar

niets van aan en

zet die mij vrolijk

aan tot van alles

nieuws en ouds

te ondernemen

en is pas aan het

eind van de dag

onmiskenbaar voelbaar

dat het echt, ja écht

niet meer is als

twintig jaar

geleden

dat heeft ook wel wat

want zo komt het

wel tot meer

nagenieten

van wat er die dag zoal

is geweest

de poëzie

van woorden en muziek

in een steeds méér

zaal wordende zaal

die huiselijk voelt

met zijn jong en oud

publiek, tegen het decor

van eindeloze rijen

boeken, een

barretje à l’improviste

en een stemming van

in dat ene uur

eensgezindheid

die nog in mij

na-ijlt als alle

gasten weer zijn

verdwenen en zelfs

de volgende dag

bij het wieden

eigenlijk allemaal

momenten van

eindig-loos-heid.

2 antwoorden op “Eindig-loos-heid”

  1. Daar was laatst een meisje loos ….

    Ik weet niet in hoeverre het een passende associatie is, maar zie een Lilian voor me met een jeugdige avontuurlijkheid.

    Genieten, wanneer ik jouw woorden laat binnenkomen.

  2. Dankjewel Lilian. Wat wonderlijk toch: bij mij ook, dat uiteengaan van een geest die ‘jongetje’ blijft en een lichaam dat naar oid beweegt.
    Ik weet wie er wint en wie er verdergaat.
    Voor het eerst ervaren bij het heengaan van mijn liefste zus
    met een ooo zo sterke geest die het aflegde tegendeel kanker.
    Van de ene op de andere seconde was zij er niet meteen WIST ik:
    die geest wandelt daar gewoon verder. Dat troost mij.
    Niet voor niets was haat devies : gewoon dom doordoen.
    Een kracht die van mijn moeder uitging:
    Grada, de Parel van de Veluwe 🤗

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *