Het is zo
snel gezegd
succes!
routinematig
zodat op een
goede dag
het woord, de wens
van zijn betekenis
ontdaan
bijna
gemakzuchtig wordt
of, ineens,
zich opdringt
in het bewustzijn
“wat betekent
dat eigenlijk,
succes”
wie bepaalt dat
en wanneer
want tja, eerlijk
gezegd kan het best
een tijdje duren voordat
je met goed recht
kunt vaststellen hoe
iets heeft uitgepakt
en dan nog steeds
onzeker of dat wel
het eindoordeel kan zijn
en als het niet
blijkt overeen te
komen met wat ik
verwachtte
is het dan geen
succes
heb ik dan
gefaald
of misschien
juist wel
heel veel
geleerd
kan ik dat dan
zien of
blijven die
verwachtingen van toen
nu nog beheersen
hoe ik beleef wat er
is gebeurd
ga ik dan nog
harder werken om
alsnog te
doen lukken wat ik
voor ogen had
tegen de verdrukking
van de realiteit
in, de wil
opleggend aan
de omstandigheden
omdat mis-lukken
-en wat is dat dan?-
zo jammer genoeg
niet tot de opties
behoort waarbij
ik me wèl kan
voelen, dat
ongemak ervan
maar liever
buiten de deur
houd, weg-lach,
ach ja,
wie zal het
zeggen
in elk geval niet
het vingerhoedskruid
dat reuze hoog
voor mijn raam haar
steeds verder oprijzende
bloemtros
zachtjes
heen en weer laat
wiegen
in de wind.
